Μία δουλίτσα είναι λίγη, πολύ λίγη ...
Το τελευταίο διάστημα συζητώ με ανθρώπους, κυρίως γυναίκες, που συνδυάζουν ή πασχίζουν να συνδυάσουν διάφορες μορφές εργασίας και δραστηριότητες μαζί. Χαίρομαι να βλέπω δυναμικά άτομα τα οποία δε βολεύονται στα λίγα, δε θεωρούν τίποτα σίγουρο και παντοτινό και προσπαθούν συνεχώς για το καλύτερο! Όμως δε μπορώ να μην αντιμετωπίσω με προβληματισμό το φαινόμενο του "εντός, εκτός, εδώ και παρακάτω εργαζόμενου" που με τόση συχνότητα συναντάμε σήμερα. Και για να γίνω πιο σαφής ...
Οι σημερινοί 30άρηδες και 40άρηδες θεωρούνται μία καλοαναθρεμμένη γενιά. Πολλές
σπουδές, στις περισσότερες των περιπτώσεων με χορηγό την
οικογένεια, είσοδος στην αγορά εργασίας σε κάπως προχωρημένη ηλικία -μπορεί
και μετά τα 25- και προσπάθεια για επιτυχία και ανέλιξη σε μία "καλή δουλειά". Ο εργαζόμενος σε δύο η παραπάνω δουλειές σπάνιζε. Ήταν ο άνθρωπος που ή είχε μεγάλη ανάγκη από χρήματα ή ήταν αρκετά φιλόδοξος ή ικανός ώστε να μπορεί να απασχολείται σε παραπάνω από ένα αντικείμενα εργασίας ταυτόχρονα.
Η εικόνα άλλαξε ξαφνικά, σχεδόν βίαια. Η εποχή της αβεβαιότητας που διανύουμε μπορεί να επιβάλλει για οικονομικούς
αλλά και για κοινωνικούς λόγους την απασχόληση σε παραπάνω από μία δουλειές. Η μείωση στους μισθούς και τις παροχές και η αύξηση της πιθανότητας να χτυπήσει η ανεργία την πόρτα μας στον επόμενο τόνο, δημιούργησε το φαινόμενο των νέων, ειδικά στις ηλικίες 25-45, οι οποίοι
συνδυάζουν δύο και τρεις δουλειές, απλά για να επιβιώσουν ή για να
κρατηθούν στην αγορά εργασίας, έστω με το ένα πόδι.
Όχι από στατιστική παρατήρηση και ανάλυση, αλλά από προσωπική διαπίστωση μετά από συζητήσεις με φίλους και γνωστούς, σας μεταφέρω την παρακάτω εικόνα:
- Στροφή προς την εργασία από το σπίτι, σαν δεύτερη απασχόληση ή μεταφορά επιπλέον εργασίας από το γραφείο στο σπίτι.
- Αύξηση του αριθμού των μικρών οικιακών επιχειρήσεων
- Αξιοποίηση ταλέντων ή γνώσεων με σκοπό το exrta εισόδημα
- Στροφή προς την επένδυση στον εαυτό μας με παραπάνω μόρφωση, -επιπλέον πτυχίο ή εξειδίκευση- με την ελπίδα ότι μπορεί αυτό να ανοίξει νέους δρόμους και να προσφέρει διέξοδο.
Όταν καλείται κάποιος όμως να συνδυάσει τα παραπάνω με ήδη υπάρχουσα συμβατική εργασία οι ισορροπίες λεπταίνουν. Ο χρόνος μοιράζεται επικίνδυνα ανάμεσα σε επαγγελματικές
υποχρεώσεις, αποστάσεις και βέβαια προσωπικές υποχρεώσεις. Πόσο αποτελεσματικός μπορεί
να είναι αυτός ο συνδυασμός στους ήδη επιβαρυμένους ρυθμούς της ζωής μας; Πόσο αποδοτικός μπορεί να είναι κάποιος ο οποίος επιστρέφοντας στο σπίτι μετά από ένα γεμάτο 8ωρο πρέπει να ασχοληθεί με την οικιακή του επιχείρηση, να γράψει στο site του, να παραδώσει μαθήματα, να δημιουργήσει χειροτεχνήματα, να πουλήσει, να αγοράσει, να σκεφτεί; Τα όρια είναι προσωπικά και καθορίζονται από πολλούς παράγοντες. Προσωπικούς, ψυχολογικούς, αντοχής, οικονομικούς αλλά φυσικά και από τους σκοπούς και τα θέλω του καθενός.
Όπως έχω ξαναπεί, γράφοντας αυτούς τους προβήματισμούς μου δεν θέλω να κάνω το χώρο αυτό βαρύ αλλά αντίθετα να περάσω μηνύματα όπως το παρακάτω. Να πω πως αν εργάζεσαι εκτός σπιτιού και ταυτόχρονα προσπαθείς να "χτίσεις" κάτι και από το σπίτι ή αναπτύξεις τον εαυτό σου, με σκοπό να κάνεις τη ζωή σου καλύτερη δεν είσαι μόνος!
Αν έχεις άποψη επί του θέματος και θέλεις να αφήσεις το σχόλιο σου ο χώρος δικός σου, όπως πάντα άλλωστε.
Αν έχεις άποψη επί του θέματος και θέλεις να αφήσεις το σχόλιο σου ο χώρος δικός σου, όπως πάντα άλλωστε.
